Aylin Subaşı

Sirkeci’den tramvayla Beyazıt’taki Sahaflar Çarşısı’na doğru ilerlerken, bir anda gökyüzünü delen kuvvetli bir uçak sesiyle irkildim. Camdan dışarı baktığımda, tarihi yarımadanın bu hattı boyunca — turistler, yerli halk, dükkan sahipleri — herkesin aynı anda telefonlarına sarılıp gökyüzünü çektiğini fark ettim. Burada birkaç farklı bakış açısı mümkün. Birincisi: Yüzlerce yıl önce var olmuş bir devletin — üstelik şu anki Türkiye Cumhuriyeti tarafından tarihin bir döneminde sonlandırılmış, genişlemeci politikalarıyla tanınan bir imparatorluğun — bir fethi kutlanıyor. Ben bir iletişimci olarak bu tabloya şöyle bakıyorum: Erk sahipleri, semboller ve tarihten devşirilmiş imgeler aracılığıyla, kitlesel iletişim stratejileri yürütüyor. Böylece, yaşadığımız sosyal ve ekonomik krizlerin üstü örtülüyor; coşku ve görsel ihtişam, bir güç propagandası aracına dönüşüyor. Bu durumu edebi bir cümleyle şöyle ifade etmeye çalışayım: “Aynı şehirde, aynı anda bir göğe bakmak… Bu kadar farklı hayatlar, gün...

  2015 Merhaba, bu benim anne olmaklığım. ()

Önce kendi gözlerimle anneme baktım  Sonra annemin gözleriyle kendime  Sonra ananemin gözleriyle anneme  Annemin gözleriyle ananeme bakmaya cesaret edemedim  Aldım kendi gözlerimi  Kızıma baktım bu kez  Ananemin gözleriyle annesine  Ninemin gözünden büyük nineme bakmak isterim ama boyum yetmez  Onun yerine ninemin gözünden kendime baktım  Ne kadar da küçüğüm  Kızımın gözünden kendime baktım  Ne kadar da büyüğüm  Boyum anneminki kadar olsa yeter derdim  Ama bak ona ulaşamadım  Arada kaybolan bağım  Dileyip bulacağım  Seni Allah’tan diledim anne  Seni annem yapan babamdan  Ananemin rahminde bekledim seni Ninem ananemi karnında büyütürken  Her yanı erkek kesmişken ananemin  Ninemi kurtarırken kurtların elinden  Severken dedem kadınları kızları  Cellatlar ve doktorlar karışmışken kanımıza  Sürülürken koyunlar ve insanlar oradan oraya  Ayrılırken süt kuzuları analarından...

(…okumaya başlamadan videoyu başlat…) Şimdi başkanım. Ben aslında arzu halci olmak istiyordum ama şartlar el vermedi Memleket Üzre.        Benim bir kaç sorum var başkanım: Mesela, bu ülkede insanlar ne zaman doğdukları kişi olarak yaşayabilecek? Memleketim memleketim güzel memleketim. De yani ne zaman?  Bugün pazar, bugün güneş, bugün mavi gören vatanseverlerin yüzü ne zaman gülecek? Siz ne zaman çıkacaksınız içeriden mesela? Yargıçlar hakimler ne zaman gülecek? Yürekleri rahat?  Amerikan emperyalizmi ne zaman düşecek yakamızdan? Vahdettin'i kim bindirecek gemiye? Katibinin kaleminden günlüklerini okuyacağız söz, delileri severiz biz ama Amerikan emperyalizmine no.  İçeriden çıkamazsan korkma başkanım. Çocuklar kayıklar yüzdürüyor serin sularında memleketin. Kağnılarla gelenler toprağı sürer elbet. Yalnız onların hikayeleri olacak destanlarda.  Hani vatan haini Nazım Hikmet'ti? Geriye ondan miras kaldı memleket aşkı. Atam'ın nutkundan, Fazıl Hoc...

Sırrı Abi, Sen ölünce kalktı sevda perdeleri insanların gözünden. Görüverdiler güzelliğini. Şimdi herkes seni konuşuyor, vatanperverliğin övülüyor, insanlığın seviliyor, şakalarına gülüyor… Hayatıma  Beynelmilel’le — beynelmilel — giriverdin. Gezi Parkı’nda ağaçların önüne siper olup annemin davasını doğruladın, nöbet başladı. Halkların kardeşliği sen öyle deyince samimi oldu. Selahattin Demirtaş sen yanında durduğun için Selomuz oldu… Her yere ektiğin sevgi tohumları şimdi yeşeriyor arkandan. Sen bunun böyle olacağını biliyordun. Acıyı bal eyleyenlerden seni gördük, en zor konuları göğsünde hafifleterek bıraktın önümüze. Meclis kürsüsünde bile bir tebessüm bıraktın ardında.  Sözlerin, sadece kelimeler değil, umut oldu, direnç oldu. Şimdi, ardında bıraktığın bu sevgi seli ve mayıs havası. Güzel kızının söylediklerinle Ceren Önder Kandemir, babasına yazdığı mektubunda, “Babalığına çok doydum. Dostluğuna doyamadım.” dedi. Bu sözler, babalar ve kızları sevdasına bir kapı daha ...