Beni uçurumun kenarında yakalayan adam: Nietchzsche

(Bir Liseli Kurtarma Hikayesi)

Lise ikiye kadar dünyada yalnız olduğumu düşünüyordum. Yani öyle “kimse beni anlamıyor” romantizmi değil; baya baya, “kimse düşünmüyor” tespitiyle tripliyim.

O zamana kadarki okuma yolculuğum Gülten Dayıoğlu, Kemalettin Tuğcu, İpek Ongun üçgeninde dönüp duruyordu. Çocuk klasiklerini pek sevmezdim, neden bilmem. Sonra J.K. Rowling geldi, iyi ki geldi. Ama büyücüler dünyası fantastik bir kaçıştı sonuçta. Gerçek dünyayla uzlaşamıyordum.

Babamdan yadigar Yaşar Kemal, Tolstoy, Dostoyevski gibi ağır toplara gereğinden erkenden bulaştım. Kullandıkları dünya, benimkine fazla benziyordu. Madem zaten içindeyim, niye tekrar okuyayım? Hayır yani Çukurova’nın güneşi televizyondan gazeteden sızıp beni de yakıyor zaten, tekrar sayfa sayfa çekmeye gerek yoktu. Annemden Duygu Asena – Kadının Adı Yok, Ahmet Altan – Aldatmak… İçimde uçtan uca gidiyorum, bir yanda işin magazini. Bir yanda “eşsiz” düşüncelerimi sakınma çabası…

İlkokul-ortaokul arası yaşam, ölüm, Allah ve insan ekseninde süzüldüm durdum. Dünyaya fırlatılmış gibi hissediyordum, düşünce açısından çok fakir bir çevrem vardı ve bu beni sinirlendiriyordu. İçten içe cool hissediyor, bir yandan da “deli” olmaktan korkuyordum.

Sonra biri bir gün elime Nietzsche tutuşturdu. Kitabın kapağında Böyle Buyurdu Zerdüşt yazıyordu. Bir şey okudum ve içimden tek bir şey geçti:

“Allam... Çok şükür, deli değilmişim.”

Yalnız değildim. Deli de değildim. Bu çok yeterliydi.

---

Nietzsche Tarzı Yaşamak – Liselilere Açık, Yetişkinlere Kapalı Rehber

• Yalnızsam, doğru yoldayım. Derin ve çeşitli hissetmem iyiye işaret.
• Farklı olmam beni yanlış yapmaz. Bazı yollar tek başına yürünür.
• İdealist olmak hayalperestlik değil, bir yaşama şeklidir.
• Her düşündüğümü söylemek zorunda değilim. Bazen susmak, düşüncenin kendini büyütmesine izin verir.
• Aklımdakileri yazıya dökebilirim. Yazmak, bazen en iyi kaçış değil; en net karşı duruştur.
• Yakışıklı çocuklar bu meselelerle ilgilenmiyor. Zaten konu o değil (oğlanlar önemsiz demiyorum).
• İnsan yaşlandıkça değil, düşündükçe büyür. Bazı cümleler yerini yıllar sonra bulur.
• Sisteme uyum sağlamamak, sistemin dışında kalmak değildir. Kendi sistemini kurabiliyorsan sorun yok.
• Nietzsche de bir zamanlar ergendi. Büyüdü, düşündü, biraz da delirdi. (Burası -off the record-.)