Dün İstanbul'a gelen iki müzisyen arkadaşımı, Elif Çağlar ve Curly Trio'nun Nardis Jazz performansına götürdüm. Evet, Elif Çağlar'ı daha önce şans eseri bir şarkı söylerken dinlemiş ve bilenlerden de çok başarılı olduğunu duymuştum fakat dün akşam benim tek kelimeyle devrim gecesiydi.Bossa Nova bir şarkıyla başlayan Curly Trio performansı Kerem Türkaydın'ın gitar ve Kağan Yıldız'ın baskın kontrbass sololarıyla keyfimize keyif kattı.
Performansın ilk yarısını asma kattaki masamızda dinledik. Ara sırasında tuttuğumuz nefesleri koyverip içkilerimizden birer yudum içebildik ancak. Elif Çağlar'ın doğaçlamaları, sesinin belki de sadece yarısından azını kullanarak söylediği şarkılar içimize işlemişti... Performansın ikinci bölümünde onun çekimine dayanamayıp garsona baskı yaparak sahne önündeki küçük masaya yerleştik. İkinci ya da üçüncü parçaydı sanırım, Elif Çağlar sesini açtı ve o küçük masadaki üç kişinin gözlerinden yaşlar boşalmaya başladı.
Performans sonunda arkadaşım Batu'yla geçeceği yolu tıkayıp gitmesin diye dua ettik... Olmadı, böylece Nardis'in asma katında izlemeye başladığımız performansı sahne önündeki masada bitirdik.
Nardis'ten çıktık, uzun zaman konuşamadık..
